کمیک بازان جوان

بگذارید سم ریمی شما را دیوانه کند!

روی کاغذ، "دکتر استرنج دیوانگی در چندجهانی" یک بازی ابرقهرمانی استودیوی مارول است. ضربات داستانی آن مانند یادداشت های چسبناکی توسط مدیرانی که بیش از حد پول میگیرند، خوانده میشود: یک ابرقهرمان از راه می‌رسد. به نظر می‌رسد قدرمند است که با یک دشمن توقف ناپذیر مواجه می‌شود. این کشمکش دنیا را وارونه می‌کند، و در درست کردن این تغییر، قهرمان چیزی را در خود اصلاح می‌کند تا در نهایت دنیا را نجات دهد. وقتی که دنیای فیلم عجیب و غریب می‌شود، کمدی و روح (فیلم) به دو بخش مساوی تقسیم می‌شوند.

اما یک فیلم فوق العاده می‌تواند موفق بشود حتی زمانی که حول یک طرح فرمول بندی شده باشد. و اینجاست که دکتر استرنج در دیوانگی در چندجهانی برنده می‌شود. حتی اگر با قابل پیش‌بینی بودن استودیو مارول آشنا باشید، همچنان به عنوان یک نمونه بزرگ از شرکتی است که به فیلمسازان اجازه می‌دهد خودشان باشد. و نشان می‌دهد فیلمسازی چگونه هوشمندانه و بصری می‌تواند ضربات داستانی 《فرمولی》 را به یک سفر جذاب برای چندین شخصیت تبدیل کند.

چه راه بهتری برای نشان دادن اینکه جهان فیلم های مارول در طی دو دهه گذشته تا چه حد پیشرفت کردند، از سم ریمی و سبک فیلمسازی عجیبش است؟ 

برای روشن تر شدن: "ریمی نس" دکتر استرنج ۲ بیشتر از "مرد عنکبوتی ۳" و "اول دد ۲" است. (یعنی تایمی که سم ریمی زیر دست استودیو نیست و آزادی عمل داره) هرچند مدتی طول می‌کشد تا امضای فیلمساز ظاهر شود. در پایان فیلم حدس زدم که استودیو مارول که چک لیستی از الزامات را به ریمی داده بود که باید قبل از ساخت فیلم خود آن ها را حذف می‌کرد. (مترجم: منظور از الزامات اشاره به شخصیت ها و اتفاقات دیگر MCU، مک گافین ها *مترجم: مک گافین یعنی وسیله یا چیزی که شخصیت های داستان دنبالش هستن یا به پیشبرد داستان کمیک میکنه. مثلا در "انتقام جویان: جنگ بی نهایت" و "انتقام جویان: پایان بازی" مک گافین سنگ های بی نهایت بود)

حالا که همه چیز را دیدم، می‌خندم که چگونه "دکتر استرنج ۲" همه ی این نیاز های استودیو مارول را در ۲۴ دقیقه ابتدایی فیلم جمع آوری می‌کند و ریمی را آزاد می‌گذارد تا به بقیه مراحل تولید برسد.

از این جا به بعد نقد حاوی اسپویل های جزئی است اما خط داستانی اصلی فیلم را لو نمی‌دهد. 

اگر شما طرفدار دو آتیشه دنیای سینمایی مارول باشید (به خصوص واندا ویژن) سکانس افتتاحیه دکتر استرنج ۲ می‌تواند شما را برای اجرای دو ساعته خود (که در مقایسه با فیلم های اخیر مارول کمتر است) آرام کند. فیلمنامه این فیلم توضیحی را انتخاب می‌کند در این مورد که چرا "شرور" داستان برای رسیدن به هدف خود پافشاری می‌کند و زندگی های بی‌شماری را برای رسیدن به آن به خطر می‌اندازد. 

"دکتر استرنج ۲" تصمیم جسورانه ای می‌گیرد که به جای طولانی کردن روند شخصیت ها در مقایسه با وانداویژن، به جای چند قسمت تلویزیونی، هدف اصلی طرح را در سریع ترین زمان ممکن جابجا می‌کند. ساختن راه برای یک گردش سرگرم کننده، تاریک و به طور کلی لذت بخش در مسیر معمول استودیو مارول، یک حادثه ناگوار است. و این در فیلمی که از شخصیت های آن در یک جا می‌پرسد که آیا حاضرند یک نفر را برای نجات جهان فدا کنند، خنده دار است. 

چندجهانی و آمریکا چاوز

وقتی فیلم افتتاح می‌شود، استیفن استرنج (با بازی بندیکت کامبریچ) به عنوان یک قهرمان واقعی‌ پس از "پایان بازی" ظاهر می‌شود و آماده است که تحسین عمومی را برانگیزد. او بلافاصله این ماهیچه ها را در سکانس های اکشن دیوانه وار خم می‌کند و هر کدام از نبرد ها، با "همه به یکدیگر با لیزر شلیک می‌کنند" استودیو مارول فرق دارد. مانند اولین فیلم او، این سکانس ها با چگونگی شکل گیری واقعیت و هم‌گروه هایش بازی می‌کند. و لنز دوربین ریمی می‌تواند تعادل عجیب و غریب سرگیجه آور را با شوخی های بی پایه اش برقرار کند. 

پس از سکانس های جسارت آمیز، استرنج به دلیل تضاد مرکزی از دنیای اصلی می‌رود. و این او را به سفری حماسی با آمریکا چاوز می‌فرستد. قهرمانی که در مارول کامیکس تقریبا یک نقش اول را داشت. دهه پیش با قدرت چندجهانی. همانطور که در عنوان فیلم معلوم است، او نقش مهمی در فیلم دارد.

به جای اینکه از ظاهر چندجهانی به ریمی غر بزنم، به این موضوع اشاره می‌کنم که عناصر "دکتر استرنج ۲" متفاوت هستند و واقع گرا هستند. مسلما بهتر از تکیه "دکتر استرنج ۱" به به چیز های عجیب و غریب است که فهمیدن وقایع را سخت می‌کند. CGI در "دکتر استرنج ۲" محکم و کم نقص است. (هر چند در بعضی اوقات شبیه بازی های رایانه ای می‌شود) اما ریمی بیشتر علاقه مند است تا با زوم کردن روی صورت استرنج، شرایط را عجیب و غریب کند.  

پس از شروعی سخت، "دکتر استرنج ۲" معجزه ایجاد شیمی بین شخصیت های متفاوت استرنج و آمریکا چاوز را انجام می‌دهد. تعهد ریمی به زبان بدن شخصیت ها، باعث شده آنها همدیگر را درک کنند. نظر من این است که این کار را بهتر از "دکتر استرنج ۱" با کریستین پالمر و استرنج انجام می‌دهد. (ریچل مک آدامز این بار به همان اندازه صحنه ها را برای خودش می‌کند) 

درجه سنی PG-13 فیلم 

زمانی که ریمی این فیلم را به سمت راحت ترین ژانر کمدی خود، یعنی کمدی ترسناک هدایت می‌کند، "دکتر استرنج ۲" به مکان های تاریک خنده داری می‌رود که اغلب به کمک چندجهانی است. برای مثال، وقتی یک پرش چندجهانی ممکن است قدرت زیادی داشته باشد و فاجعه چندجهانی بدتر از مرگ است، مرگ چه معنایی دارد؟ ریمی از پاسخ های ناراحت کننده به چنین سوال های "دکتر استرنج ۲" لذت می‌برد و با استادی کامئو ها را می‌بافد تا پوچ بودن فیلم را افزایش دهد. 

و اگر می‌خواهید به یک کودک یا یکی از اعضای خانواده تان یک معرفی PG-13 را با تاریک ترین گوشه های هول انگاری ترسناک دهه ۸۰ ارائه دهید، دیگر دنبال آن نباشید. "دکتر استرنج ۲" گزینه فوق العاده ای برای باز کردن چشم نوجوان تماشاگر و آماده سازی آن برای "ماراتن های نیمه شب نهایی" آثار اولیه پیتر جکسون، فرانک هنن لوتر و دیگران است. بنابرین جای تعجب نیست که نمای سرسخت "دکتر استرنج ۲" در بعضی از لحظات واقعا تاریک می‌شود و توصیه سختی برای بینندگان زیر ۱۰ سال باشد. حتی اگر از نظر فنی دارای تاییدیه MPAA باشد. ( PMAA انجمن سینمایی آمریکاست که مسئول کنترل محتوا و درجه‌بندی سنی فیلم‌ها در آمریکا است.) 

ریمی و همکاران از نظر جلوه های بصری، تک لاین های سریع، و شتاب داستانی جذاب، از بسیاری از فیلم های مارول پس از "انتقام جویان: پایان بازی" فراتر می‌رود. اما لزوما توسعه شخصیت های فیلم ها یا شیمی بین آن ها فراتر نمی‌رود. استرنج و دستیار همیشگی او وانگ (با بازی بندیکت وانگ) در تلاش برای ایجاد یک ارتباط جذاب هستند، در حالی که واندا ماکسیموف (با بازی الیزابت اولسون) علیرغم انجام یک کار عالی به طور پی در پی بین یک پدیده ابرقدرت و یک انسان آسیب پذیر انجام می‌شود، فیلمنامه برای وصل کردن او به دیگر شخصیت ها تلاش نمی‌کند.

اما همانطور که قبلا اشاره کردم، هر چیزی که این فیلم رها می‌کند، در خدمت ایجاد حس ثابت و هدف فیلمسازی است و می‌تواند تماشایی ترین فیلم ریمی باشد. علاوه بر این، این فیلم به عنوان یک داستان کاملا مهر و موم شده و مستقل از کلیشه های نجات دهنده جهان و رشد شخصیتی عمل می‌کند. در حالی که همه ی این ها اجازه می‌داد به دیدگاه یک فیلمساز بیشتر از نیاز های دنیای سینمایی مارول توجه شود. 

یعنی برای تکمیل کنندگان دنیای سینمایی مارول (مترجم: تکمیل کنندگان یعنی کسایی که برای سرگرمی آثار یک مجموعه رو میبینن) این یک فیلم یکبار مصرف است که می‌تواند بدون دیدن فیلم های قبل و بعد وجود داشته باشد. و با این شبیه یک نمونه ضروری از "برنامه پشتیبان دنیای سینمایی مارول" است که به درستی انجام شده است. 

نویسنده: سم ماچکوویچ _ مترجم: کمیک فن 

منبع: سایت arstechnica